ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ Δ. ΔΕΥΤΕΡΑΙΟΣ – Αρχιτέκτονας Μηχανικός
ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ Δ. ΔΕΥΤΕΡΑΙΟΣ
Αρχιτέκτονας Μηχανικός
Βαθύ Ιθάκης 28300
Αγαπητοί φίλοι συνάδελφοι μηχανικοί .
Είμαι Αρχιτέκτονας με κύρια δραστηριότητα τις μελέτες, επιβλέψεις και λίγες κατασκευές. Είμαι στη δουλειά 37 περίπου χρόνια από το ‘85, στην Ιθάκη, όπου και η έδρα μου οι δουλειές μου η οικογένειά μου, οι φίλοι και οι γνωστοί μου η ζωή μου όλη.
Ήμουν κατά κάποιο τρόπο τυχερός γιατί τα πρώτα χρόνια έζησα σε μια μικρή και ήσυχη Επαρχία, την καλή εποχή της δουλειάς μας, με τα λίγα που τώρα μοιάζουν λιγότερα αλλά ήταν πολλά ! Με “ήσυχη” απλή νομοθεσία, καλές Πολεοδομικές υπηρεσίες με υπαλλήλους (φίλοι πια) διαβασμένους, φιλότιμους με γνώση και άποψη που βοηθούσαν στα δύσκολα και βασάνιζαν τη λύση (ξέρω ακούγεται εξωπραγματικό αλλά συνέβαινε), με καλούς συναδέλφους μηχανικούς, με καλούς και τίμιους εργολάβους και με καλό κόσμο-πελάτες.
Παράλληλα ασχολήθηκα με την πολιτική, υπηρέτησα την Τοπική και Περιφερειακή Αυτοδιοίκηση των Ιονίων στα πρώτα της βήματα και παράλληλα ανακατεύτηκα με προγράμματα επιμόρφωσης , συντήρησης κτιρίων , αποκαταστάσεων κλπ.
Όπως όλα τα ωραία η περίοδος του “μέτρου” γρήγορα τελείωσε , εκεί στα μέσα της δεκαετίας του 90 και έδωσε τη θέση της σε ένα επαγγελματικό τοπίο με αρκετή ανθρώπινη ματαιοδοξία, μια πραγματικότητα που ξέφυγε πολύ τα πρώτα χρόνια του νέου αιώνα, την εποχή του Εθνικού πάρτι με δανεικά.
Η αλήθεια είναι ότι το διάστημα αυτό η δουλειά μας απογειώθηκε, το ίδιο και
η ανθρώπινη πλεονεξία. Η παλιά φρουρά έφυγε από τις υπηρεσίες και το μέτρο γέννησε την ασυδοσία. Ήταν η εποχή που ξέφυγε η πραγματικότητα των αυθαιρέτων.
Η Ιθάκη ευτυχώς παρέμεινε στο μέτρο, σ’ αυτό βοήθησε και το καθεστώς προστασίας που είχε θεσπιστεί από το συχωρεμένο τον Τρίτση χωρίς να σημαίνει ότι αυτή η στάση η δική μου και των υπολοίπων συναδέλφων να φυλάξουμε το μέτρο στο νησί μας δεν είχε κόστος.
Ύστερα ήρθε η οικονομική καταιγίδα και πήρε ζωές, περιουσίες, σχέσεις και δουλειές. Βρήκαμε παρηγοριά στα αυθαίρετα μη ξέροντας ότι παλιοί και νέοι σύντομα θα κολυμπούσαμε στα πολύ βαθιά παρ’ ότι όλα αυτό έδειχναν.
Έτσι μπήκαμε στο χορό που στήθηκε, χωρίς πρόγραμμα , χωρίς σαφή νομοθεσία, αρχές , βοήθεια, γνώση και κυρίως χωρίς υποστήριξη από κανένα φορέα.
Σήμερα ζούμε μια πραγματικότητα που απουσιάζει η συναδελφική αλληλεγγύη και η ουσία, κυριαρχεί η ημιμάθεια, η αρπαχτή, ο εγωισμός και η γκλαμουριά και δυστυχώς δεν υπάρχει ένα κοινό μέτωπο, μια κοινή πολιτική- επαγγελματική συμπεριφορά του κόσμου των μηχανικών που θα έδινε αυτοπεποίθηση στο νέο συνάδελφο, σεβασμό στο μηχανικό από τον πελάτη και θα αναβάθμιζε το ρόλο του μηχανικού σε αυτό που σήμερα γίνεται…
Μ’ αυτό το παρελθόν και μ’ αυτές τις σκέψεις σκέφτηκα μετά από κάμποσα χρόνια αποχής από τα κοινά, να διεκδικήσω μια θέση σ ’αυτές τις πρώτες εκλογές του νεοσύστατου Συλλόγου μας θέλοντας να βοηθήσω σε ένα ξεκίνημα που θα φέρει φρέσκο αέρα στο επάγγελμά μας.
Θέλω να κλείσω ευχαριστώντας σας που διαβάσατε αυτό το κάπως αδέξιο βιογραφικό (μια και ποτέ δεν χρειάστηκε να φτιάξω) και την Κα Κεσδζόγλου για την πρωτοβουλία να στήσει αυτό το “αιρετικό” όργανο τον ΠΑΣΕΕΜ που φιλοδοξεί και πιστεύω μπορεί να φέρει τα πάνω κάτω.
Να ευχηθώ καλή επιτυχία σε όλους τους συναδέλφους και καλή αποπεράτωση στα δύσκολα που μας περιμένουν.